Never let a good crisis go to waste

Dit blog werd eerder gepubliceerd op de website van Bijl PR

Aldus Winston Churchill. Hij zou het hebben gezegd in aanloop na de vorming van de Verenigde Naties, kort na de Tweede Wereldoorlog. Volgens Churchill droeg die oorlog bij aan de oprichting van de VN. Elk nadeel heb zo z’n voordeel, ja dat klopt, maar ik denk toch dat weinig mensen plezier beleven aan een crisis. Een crisis doorleven is overigens wel de beste manier om een er mee te leren omgaan. Oefening is dus noodzakelijk.

Oefening baart kunst
Crises komen steeds vaker voor en vormen een steeds grotere dreiging voor bedrijven. Dat vindt althans de meerderheid van de 500 internationale crisismanagers die door Deloitte recentelijk zijn geïnterviewd voor een onderzoek naar crisismanagement. Uit het zeer lezenswaardige onderzoek blijkt dat meer dan 80 procent van de ondervraagden tenminste één keer in de twee jaar gebruik heeft moeten maken van de crisisplannen. Vrijwel elke organisatie krijgt dus met een crisis te maken. Daarom is het zo ontzettend belangrijk om te oefenen met je crisisplannen.

Ik mag regelmatig meedraaien in oefeningen bij klanten. Soms is dat als actief deelnemer of organisator, soms als observer. De verschillen in professionaliteit zijn groot, maar de wil om te oefenen is in de meeste gevallen groot. De voldoening na afloop ook, want er is altijd iets te leren of te verbeteren. Daarom is het jammer dat veel bedrijven het oefenen van een crisis voor zich uitschuiven: ”Ja, dat moeten we ook nog ‘ns een keer doen”. Voor je het weet, ben je te laat. Onderschatting van een mogelijke impact ligt op de loer.

Scenario’s
Bij het oefenen gaat het om het denken in scenario’s, dingen die kúnnen gebeuren. Het is goed om daarover na te denken, maar wees daarin niet te rigide. Ik heb inmiddels teveel zaken gezien die in geen enkel scenario hadden gepast. Ik vraag me bijvoorbeeld af of ze in de Beekse Bergen ooit hadden kunnen bedenken dat dat ze zoveel aandacht zouden krijgen vanwege die ijzingwekkende video bij de jachtluipaarden. Het park was even wereldnieuws. De directeur was in de communicatie lekker duidelijk. Samengevat kwam het hier op neer: “Dit is oliedom”, “Bezoekers worden op allerlei manieren gewaarschuwd,” en “We gaan vooralsnog niets veranderen.”
Geen doden, geen gewonden, geen bestuurlijk geblunder, wel spanning en veel aandacht; ik ben benieuwd naar de bezoekcijfers van het park aan het eind van het jaar. Het zou me niets verbazen wanneer in december blijkt dat de jachtluipaarden veel extra kijkers hebben gehad.